Przeprowadzone przez Efling badania na temat tabel płac w nowych umowach zbiorowych podpisanych przez związki zrzeszone w federacji BHM wskazuje na to, że rząd zgodził się na podwyżki procentowe dla grup o najwyższych płacach daleko przewyższające podwyżki w koronach stypulowane przez tzw. Lífskjarasamningur(Umowa zbiorowa mająca na celu polepszenie jakości życia społeczeństwa).W drugim artykule wspomnianych umów zbiorowych związków BHM, wskazano, że podwyżki podczas trwania umów są takie same, jak w Lífskjarasamningur i wynoszą 68 tysięcy koron.Znaczne, dodatkowe podwyżki w najwyższych płacach, jakkolwiek, wymienione są w tabelach płac, kiedy pod uwagę bierze się też załączone dodatkowe dokumenty do umów. Na temat tych podwyżek nie ma wzmianki w tekście umów zbiorowych.Dodatkowe podwyżki dla pracowników z wyższymi płacami według stawek z tabel płacowych wyżej wspomnianych członków BHM dotyczy miesięcznych wypłat w zakresie pomiędzy 570 do 885 tysięcy koron przed podpisaniem umów. Podwyżki płac w tym zakresie wykraczają daleko ponad jednolitą podwyżkę nominalną w wysokości 68 tysięcy koron, która wynika z Lífskjarasamningur, i najwyższych wypadkach wynoszą wiele ponad 100 tysięcy koron.W przypadku płacy według stawki w przedziale 22 w BHM, całkowita kwota podwyżki płac wynosi 110.756 koron, co wynosi o 42.765 koron więcej niż nominalna podwyżka w koronach proponowana w Lífskjarasamningur.Porównanie tabel płacowych pokazuje, że podwyżki wydają się być uzgodnione w taki sposób, aby żadna z najwyżej opłacanych grup nie otrzymała mniej niż 12,5 % całkowitej podwyżki w płacach podczas okresu trwania umowy. Rząd zatem przetworzył podwyżki płac z rynku prywatnego w podwyżki procentowe dla pracowników rządowych otrzymujących wyższe płace.Dodatkowo, tabele płacowe związków BHM włączają nowe i wyższe progi płac, gdzie najwyższe podstawowe płace przekraczają 1 270 000. Wydaje się, że te progi płacowe również otrzymają podwyżki procentowe ponad te wynikające z Lífskjarasamningur. To oznacza, że pod koniec trwania umowy członek BHM w przedziale płacowym numer 22 otrzyma o 63% wyższą podwyżkę płac w koronach, niż pracownik na prywatnym rynku pracy, który otrzymuje płace zgodne z umowami zbiorowymi Eflingu, lub VR.Badania Eflingu dotyczące umów zbiorowych członków BHM demonstruje zatem, że rząd już wynegocjował z grupami o wyższych płacach na islandzkim rynku pracy podwyżki ponad te, które stypulowane są w Lífskjarasamningur. Kwoty tych dodatkowych podwyżek są porównywalne do korekty płac, których Efling zażądał w imieniu nisko zarabiających pracowników zatrudnionych przez miasto Reykjavik.Propozycja Eflingu dotycząca korekty płac nisko zarabiających pracowników miasta Reykjavik została surowo skrytykowana przez Federację Islandzkich Pracodawców SA za to, że nie jest w zgodzie z nominalnymi podwyżkami w koronach wypływającymi z Lífskjarasamningur. Burmistrz Dagur B. Eggertsson odnosił się do Lífskjarasamningur jako niezbędnego elementu do negocjacji umowy zbiorowej i używał go w celu uzasadnienia odrzucenia propozycji korekty najniższych płac wysuniętej przez Efling.
